
മനസിന്റെ വിങ്ങലില് ഋതുക്കളെല്ലാം
അടര്ന്നു വീഴുന്ന പൂക്കളെ പോല്
വരണ്ട നീലിമ മായാതെ നിന്നതും
നനവുള്ള കണ്ണുകള് വറ്റി വരണ്ടതും..
ഒരു തണുത്ത വെളുപ്പാന് കാലത്ത്, മുറ്റത്തെ ചെത്തിയില് നിറഞ്ഞു നില്ക്കുന്ന ചുവന്ന പൂജ പുഷ്പങ്ങള് പറിച്ചെടുത്തു ഭൂമിയിലെ ദേവിയെ പൂജിക്കാന് മണ്ണിന്റെ നനവിലേക്ക് പുഷ്പങ്ങള് എറിഞ്ഞു, ഒരു സൂര്യ കണം തട്ടി അടഞ്ഞു പോയ കണ്ണുകളെ തുറക്കാന് മഞ്ഞിന്റെ നീര്ക്കണം വീഴ്ത്തി പുലരിയും എന്നെ പൂജിച്ചു.